Orjinal bir gün..

Yine değişik bir gün diye başlayamayacağım sözüme.Çünkü son derece sıradandı...dün gece uzun süre uyumam nedeniyle güne uyuşuk başlamamın dışında tabi..

Her zamanki gibi okula gittim derse girdim falan filan... sıradan sıradan sıradan işte..Sonradan bir haber değiştirmiş olabilir belki ancak değişen bu günüm değil yarınım oldu;
Yarınki sempozyumda kimya deneyini anlatmak bana düştü yani yarın okula gidip saat 9 dan akşam 4 e kadar stantta durup soranlara deney anlatıcam ürün tanıtıyor gibi..Tabi bunu ben istedim çünkü ucunda kimyadan sözlü notu olarak bi 100 var :)

Öğleden sonraki 3 dersi bu deneyin düzeneğini kurmak ve bilgi toplamak için labaratuvarda ve kütüphanede geçirdim.Kütüphanede olma kısmı güzeldi çünkü araştırma yapmak dışında herşeyi yaptık :)

Son olarak dersler bitti her zamanki yorgunlukla evin yolunu tuttuk, ancak bu sefer bu yorgunluğa rağmen otobüsle değil de yürüyerek gitmeye ve alt yoldan yürümeye karar verdik.Üstüne üstlük eve yetişmemiz gerektiği halde sallana sallana...

Okul merdivenlerinden aşağıya indik ve günün geyiğini yaparak yola devam ettik.Herşey normaldi aslında,her gün olan şeyler yani..........Ta ki yıllar önce çalınan bisikletimi yolda görene kadar!!! (yıllar önce kaybolan kardeşimi görene kadar der gibi oldu)

(bu kadar küçük değil tabii :))

Yırtık selesiyle morlu pembeli demirleriyle gerçekten oydu(çok hüzünlü oldu sanki :)Yolun ortasında öylesine duruyordu, dondum kaldım resmen o an ve bir anda "İnanmıyorum bu benim çalınan bisikletim!" diye bağırdım ama bir yandan da acaba onun aynısı olan başka bir bisiklet mi diye düşünüyordum... Ancak sonra çok garip birşey oldu; bir adam bankadan çıktı bana kötü bir bakış atarak bisikleti alıp arkasına bakmadan hızlanarak oradan uzaklaştı.O anda gördüm ki bisikletin yanında benim 5 yıl önce yapıştırdığım çıkartma da duruyordu... Aynı yerinde ve hiç değişmeden.Bunu gördüğüm anda tekrar kendimi tutamayarak "Ya bu gerçekten o" diye tekrar bağırdım. Ancak çok geçti.. adam bisikletimle çoktan kaybolmuştu.

Daha sonra bunların hiçbiri olmamış gibi normal yolumuza devam ettik ve eve ulaştık.Hiç kimseye bu olaya bahsetmeden normal yaşantıma günün yorgunluğuyla devam ettim.

Aslında düşünüyorum da aslında ne kadar da garip bir gündü...Şimdi hatırladım, bir kaç gün önce geçmişti bisikletimin muhabbeti,nasıl da üzülmüştüm çalındığında diye düşünmüştüm daha geçen gün.Bugünse onu karşımda gördüm hem de çok garip bir olaylar dizisiyle.Önce otobüsle değil, zamanımızın az olmasına rağmen yürüyerek gitmeye karar verdik ve bunun sayesinde onu gördüm.

Bugün olanlar o kadar garip ki aslında, "Acaba bunların hepsi tesadüf mü yoksa gerçekten yaşadıklarımızı önceden belirleyen birşey mi var?" diye düşünmüyor değilim. Bir de siz düşünün bakalım,ne dersiniz?